Week 3

Lieve allemaal,

Ik loop een beetje achter met schrijven, maar dat komt omdat ik zo ontzettend veel leuke dingen doe, dus dat is alleen maar een goed teken.

Maandag 21-08-2017
Vandaag pakten we de vroege dalah dalah richting het ziekenhuis. We wilden aanwezig zijn bij de ochtendmeeting. Tijdens de ochtendmeeting zijn allen artsen van het ziekenhuis aanwezig en bespreken ze bijzondere casussen van patiënten, waar mogelijk hulp vanuit andere afdelingen nodig is om tot de juiste diagnose of behandeling te komen. Het grootste deel van de ochtendmeeting was in het Swahili, maar naarmate je langer in Tanzania ben kan je toch al best wel wat van de zinnen meekrijgen die worden gezegd. Na de ochtendmeeting zijn we naar de afdeling General medicine gegaan om daar ook eens een kijkje te nemen. Marlie en Stijn hadden er goede verhalen over verteld. Ik stelde me voor aan dokter Herman en hij vroeg direct of ik nog single was en dat hij het liefst met vrijgezellen dames werkt. Wat een boef. Niet alleen tegen mij deed hij zo, ook tegen patiënten zei hij dingen als: zorg dat je morgen schoon bent dan gaan we samen op date. Kan echt niet natuurlijk, maar ach wat doe je er aan. Hier in Afrika kan alles haha. Op general medicine liggen voornamelijk patiënten met hartfalen, een CVA of mensen met hiv die een meningitis hebben. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen overlijden op deze afdeling. De patiënten zijn heel ziek. We mochten met de artsen meelopen tijdens de ronde langs de patiënten en ondertussen alle vital signs bepalen voor elke patiënt. Daarnaast mochten we de files van de patiënten bijwerken en leerden we over de medicatie die men hier in Tanzania voor bepaalde aandoeningen gebruikt. Na de ochtenddienst hadden we met James afgesproken. Dankzij Alet en tante Heleen was ik in staat een heleboel spullen te kopen voor het ziekenhuis en voor de Maasai waar men echt iets aan heeft. James nam ons mee naar een zaak waar dat kon. Ik had 1,545,000 shillings te besteden. Dat is echt heel veel! En ik was de gelukkige die alle spullen aan het ziekenhuis zou mogen overhandigen. Ik straalde de rest van de dag van oor tot oor, omdat ik weet hoe goed van pas deze spullen komen. Nadat we de spullen besteld hadden zijn we naar huid gegaan voor het avondeten. Tot slot vonden Merel, Stijn en ik het leuk om nog een drankje in de gymbar te doen.

Dinsdag 22-08-2017
We zorgde er weer voor dat we rond 8 in het ziekenhuis waren voor de ochtenddienst. Direct toen we aankwamen lag de spoed al vol met mensen. Terwijl we twee patiënten met een open beenbreuk aan het verbinden waren, werd er een man binnengebracht die ervan verdacht werd een gastro-intestinale bloeding te hebben. Later bleek deze man ook nog cocaïne te hebben gebruikt waardoor hij heel onrustig was. In Nederland zou deze man direct naar de OK worden gereden, maar hier gaat alles pole pole (langzaam). Ze wisten eigenlijk niet zo goed wat ze moesten doen. Stijn, Merel en ik namen samen met een broeder de leiding. We legde het bed aan het hoofdeinde naar beneden, niet op de normale manier maar door iets tussen het bed en de grond in te zetten, zodat het bloed van de patiënt naar zijn hoofd zou stromen. Daarna gaven we de patiënt ringerlactaat (elektrolyten) om zijn vullingstoestand op peil te houden. Meer dan regelmatige controle uit te voeren konden we op dat moment niet voor de patiënt doen. We moesten wachten op het bloed dat de patiënt nodig had. Daarna hebben we hem naar general medicine gebracht waar alle naasten (broer en een vriend) van de patiënt met me op de foto wilde. Waarschijnlijk vanwege mijn blonde haren.
We stopten vroeg met werken om de gekochte medicijnen en medische hulpmiddelen in de winkel op te halen. Nadat we dat gedaan hadden gingen we naar het artscentrum van Arusha. We hadden namelijk gehoord dat je daar kon schilderen tegen een kleine vergoeding. Het was heel leuk en de resultaten van onze schilderijen waren prachtig. Toen we 's avonds thuis hadden gegeten, leek het een aantal van ons leuk om naar de gratig filmavond bij de viavia te gaan en natuurlijk ging ik mee. De film die draaide heette Snatcht en werd in de buitenlucht op een groot doek afgespeeld. Na de film was er nog ruimte om te dansen, maar na een uurtje vonden we het mooi geweest en zijn we lekker naar huis gegaan.

Woensdag 23-08-2017
Ook vandaag weer een ochtenddienst, maar dit keer een speciale. Vandaag mag ik alle spullen geven die ik gekocht had voor het ziekenhuis. 'S ochtends vroeg pakte we de taxi om alle spullen mee te krijgen. Het hele team van de spoed zag ons binnen komen met de grote dozen en verzamelde zich in de office om te zien wat ik allemaal voor ze had. Ze konden het amper geloven en waren ontzettend blij met alles. Het komt op zo'n goede plek terecht. Ze kunnen het echt heel hard gebruiken. Om kwart over 8 waren we in het ziekenhuis. Het was heel erg rustig op de spoed en dus besloten we een kijkje te nemen op general medicine. De man met de gastro-intestinale bloeding lag er gelukkig nog wat voor ons een goed teken was. Ook op general medicine was er zo vroeg in de ochtend nog niet veel te doen. Na lang twijfelen vonden we het een goed idee om eens te gaan kijken in het mortuarium. We vroegen de mannen die aan het werk waren of we met ze mee mochten lopen en dat vonden ze geen probleem. We werden een kleine kamer in geduwd waar een jongen van een jaar of 28 op een tafel lag. Hij had zelfmoord gepleegd en werd nu mooi gemaakt om de kist in te kunnen. We mochten bij het hele proces zijn. Eerst wordt het lichaam ontkleed en grondig gewassen met water en zeep. Daarna wordt het lichaam afgedroogd en worden nette kleren aangedaan. Dan lijmen ze mond en ogen dicht en vullen ze de neus met watten zodat er niks meer uit kan komen. Tot slot wordt het gezicht geolied en worden de haren netjes in model gebracht. Het lichaam wordt in de kist gelegd en het luchtje dat de familie mee gebracht heeft wordt in de kist gespoten. Daarna neemt de familie de kist mee en wordt het volgende stoffelijk overschot uit de muur gehaald om schoongemaakt te worden. Zo hebben we 3 lichamen mooi gemaakt zien worden. Het was heel mooi om te zien met hoeveel respect er om werd gegaan met de lichamen.
Na het mortuarium zijn we nog eventjes terug gegaan naar de spoed, maar nog steeds was het niet druk. We besloten te stoppen, want 's avonds stond ons een avonddienst te wachten. Na lekker geluncht te hebben in Africafe zijn we voor een laatste keer naar de masaai markt gegaan om de laatste spulletjes te kopen. Ik wilde nog een paar enkelbandjes en Stijn moest nog een paar laatste souveniertjes voor zijn familie. Na de Maasai markt hebben we thuis 2 uurtjes gerust en een grote pot koffie klaar gemaakt om mee te nemen naar het ziekenhuis zodat we niet zouden inkakken.
Om 6 uur waren we weer in het ziekenhuis op de spoed. Dit keer waren er twee artsen. Een van de artsen was 25 en de andere was 28. Het waren twee interns en de interns spraken heel goed Engels. George weet heel veel en kon ons dus ook heel veel leren. Nadat we onszelf een beetje voorgesteld hadden aan elkaar werd een van de interns geroepen om een 'death body' te identificeren. Wij liepen direct mee. Het lichaam was in een volle dalah dalah meegenomen naar het ziekenhuis. Een heel vreemd gezicht. Door het raam heen moesten we checken of de persoon in kwestie daadwerkelijk dood was en afgevoerd kon worden naar het mortuarium. Vreemd om de avond zo te beginnen. Eenmaal terug op de spoed werden we voor een tweede death body geroepen. Dit keer was het lichaam in een open busje meegenomen. Tweede shock van de avond. Op de spoed druppelde de mensen ondertussen binnen. Wonden schoonmaken, vitals checken en malaria en hiv testjes waren de dingen die we voornamelijk moesten doen. Er kwam een jongen binnen van 15 jaar die was overvallen en een grote, diepe snijwond op zijn voorhoofd had. Wij mochten assisteren met het hechten. De wond werd zonder goed verdoofd te zijn en zonder steriele middelen gehecht. De dokter moest enigszins improviseren omdat een steriel pincet ontbrak. De jongen gaf geen kick en was heel stoer. Vervolgens kwam er een man van 98 binnen. Deze man had last van hart- en vaatziekten, TB, een darm obstructie en een megacolon. Vanwege zijn leeftijd besloten de artsen hem niet te opereren. Een megacolon is desondanks super gevaarlijk en bovenal heel pijnlijk. De man werd naar de ward gestuurd waar hij geobserveerd zou worden. De rest van de avond hebben we niet veel bijzondere casussen gezien en rond kwart voor 12 zat onze shift erop en bracht de taxi ons terug naar huis.

Donderdag 24-08-2017
Ondanks de avondshift die we gedaan hadden, wilde we ook in de ochtend nog naar het ziekenhuis. Dit was mogelijk mijn laatste dagje ziekenhuis. In de ochtend stonden we op de spoed. Bij veel patiënten mochten we weer de vitals checken en bloedtestjes afnemen. Na de spoed gingen we nog eventjes naar general om met de ronde langs de patiënten mee te lopen. We moesten vroeg stoppen omdat we met zijn alle zouden gaan kanoën op lake Duluti. Rond 12 uur verzamelde we ons buiten de poort van het ziekenhuis en liepen we naar Africafe om nog even snel te lunchen. John kwam ons rond 2 uur ophalen met twee taxi's en bracht ons naar lake Duluti. Hier stonden 3 kano's klaar voor ons, maar nog voordat wij überhaupt de mogelijkheid hadden in de kano te stappen, was John er zelf al vandoor met de kano! Lake duluti staat bekend om zijn mooie natuur en om de verschillende soorten vogels en reptielen die zich rond en in het Lake bevinden. We kanoënde tussen de vogels door en zagen aan de randen van het lake verschillende grote hagedissen op boomstammen liggen. Na zeker een uur op het water te zijn geweest maakte we er een wedstrijdje van welk team als eerst zou aanmeren en natuurlijk was dat team Nederland. Pas na 10 minuten arriveerde de overige twee teams. Helaas, next time better. We gingen vlug naar huis, want het was donderdagavond en dat betekent bbq en viavia avond. Mijn allerlaatste keer. We hebben de hele avond onszelf belachelijk gemaakt bij de karaoke bar, maar wat hebben we een gezellige laatste avond gehad. Om half 4 wilde de rest wel weer op huis aan gaan, maar Ola en ik waren daar nog niet voor in. Wij wilde blijven en dus bleven we tot dat viavia sloot en zijn we met een stel andere die we die avond hadden ontmoet nog naar een andere club gegaan genaamd pinpoint. Uiteindelijk waren we om half 7 's ochtends thuis en keken we terug op een geweldige avond stappen.

Vrijdag 25-08-2017
Om 8 uur had Merel de wekker gezet, maar toen lag ik koud nog maar 1,5 uur in bed en dus besloot ik niet naar het ziekenhuis te gaan en lekker uit te slapen. Merel besloot mijn voorbeeld te volgen en bleef ook liggen. Stijn, de enige die niet mee uit was geweest, ging wel naar het ziekenhuis, omdat het zijn laatste dag zou zijn. Rond 1 hadden we met hem afgesproken in Africafe om nog een keer met hem lekker daar te lunchen. Na Africafe wilde ik nog graag een paar enkelbandjes hebben en dus hebben we die gescoord op Maasai markt, waarna we lekker naar huis zijn gegaan. Ik heb vervolgens vast wat spulletjes ingepakt en me lekker opgefrist, we zouden namelijk met zijn alle uit eten gaan, omdat dit weekend maar liefst 9 mensen het huis zouden verlaten. We gingen naar Blue Heron waar ze de allerlekkerste pizza's serveren. Toen we thuis kwamen was het tijd voor Stijn om gedag te zeggen. Helaas, weer een Nederlander minder. Merel en ik zijn direct daarna in bed gedoken om lekker bij te slapen, want dat hadden we wel nodig.

Zaterdag 26-08-2017
Vandaag gingen er heel veel mensen weg uit het huis: Alyssa, Gemma, Antonia, Olanike, Marlie en Tianna. Het was vandaag om die reden dus vooral een huisdagje om iedereen gedag te kunnen zeggen. Eerst heb ik lekker de was gedaan zodat ik een schone was mee kon nemen naar de Maasai. Toen kwamen Ralph en Marlie terug van de Maasai en hebben we samen een kopje thee gedronken en hebben zij ons een beetje verteld wat ons te wachten zou staan. Marlie ging ondertussen haar spullen inpakken zodat we nog tijd zouden hebben voor een snelle lunch bij ons geliefde Africafe. Om 2 uur moesten we wel echt op huis aan gaan want Marlie zou om 3 uur opgehaald worden. Nu kunnen we 2 dalahdalah stops nemen, vanaf de ene moet je een 20 minuten lopen naar huis en de ander maar 4 minuten. Echter weten we de naam van de stop waar we maar 4 minuten moeten lopen niet en we weten ook niet precies welke dalah dalah daar heen gaat. Toch wilde we proberen de korte route te nemen. Dit pakte helemaal verkeerd uit want uiteindelijk waren we omweg naar mrombo wat een heel eind verder ligt dan ons work the world huis. Zo vlug als we konden stapte we uit en wilde we een taxi bellen om ons op te halen, maar toen kwam er een lege dalah dalah aanrijden die ons wel naar huis wilde rijden tegen een lichte vergoeding. Hier gingen we mee akkoord en gelukkig kwamen we op tijd aan bij het huis zodat Marlie ook op tijd met de taxi richting het vliegveld kon. Toen waren we helaas nog maar met 3 Nederlanders. In de viavia waar we altijd uit gaan was deze zaterdag een open stage middag. Iedereen die wilde kon zich aanmelden en zijn act aan het publiek laten zien. Ik wilde het graag zien en ben er heen gegaan. Van dansers, rappers, acrobaten tot een heuse modeshow, alles kwam voorbij. Ik heb genoten. Om half 8 was ik terug in het huis om me weer aan te sluiten bij de rest. We wilde nog een laatste keer uit eten en dus gingen we naar Georges. Dit is een Grieks restaurant waar ze voornamelijk andere gerechten serveren dan Grieks, maar de pizza was heerlijk haha. Het was een gezellige afsluiter van 3 weken Arusha en nu was de tijd aangebroken om nog een weekje naar de Maasai te gaan voordat ik naar huis vlieg. Wat gaat de tijd toch snel als je het zo naar je zin hebt!